Το πρόβλημα εκδηλώθηκε μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, αλλά επιδεινώθηκε μετά το δεύτερο καθώς ο τοκετός ήταν πολύωρος και το παιδί μου μεγαλόσωμο. Κάθε φορά που είχα διάφορες δραστηριότητες παίζοντας με τα παιδιά μου υπέφερα από απώλεια ούρων. Το ίδιο αίσθημα απώλειας είχα και κατά την άσκηση στο γυμναστήριο. Ένιωθα πολύ αμήχανα και ντρεπόμουν. Δίσταζα να μιλήσω για αυτό όχι μόνο στους δικούς μου ανθρώπους αλλά ακόμη και στο γιατρό μου. Αποφάσισα όμως να κάνω κάτι για αυτό γιατί ως νέα γυναίκα ένιωθα πως απέκλεια τον εαυτό μου από το να ζήσει μια φυσιολογική καθημερινότητα, χωρίς ντροπή και άγχος. Μετά την πρώτη συνεδρία ένιωσα και είδα τη διαφορά. Έπαψα να φοράω σερβιετάκι και ανέκτησα την αυτοπεποίθηση μου. Μπορούσα ξανά να τρέξω, να σηκώσω τα παιδιά μου αγκαλιά και να αθληθώ χωρίς τον φόβο της απώλειας ούρων. Ξανακέρδισα την ξεγνοιασιά μου.
Α.Π. 35 ετών
Η απόκτηση πολλών παιδιών ήταν για μένα μια βαθιά επιθυμία από τα νεανικά μου χρόνια. Έτσι είμαι υπερήφανη μαμά τεσσάρων θαυμάσιων παιδιών. Μετά από όλους αυτούς τους τοκετούς απέκτησα ακράτεια. Επί χρόνια θεωρούσα πως αυτό ήταν φυσιολογικό επακόλουθο όλων των τοκετών, έτσι προσπαθούσα να αγνοώ το πρόβλημα. Φυσικά και υπήρξαν ατυχή περιστατικά όπου ήρθα σε δύσκολη θέση και ντράπηκα, αλλά το ίδιο αίσθημα ντροπής με έκανε να διστάζω να μιλήσω για να βρω μια λύση στο πρόβλημά μου. Τα ντροπιαστικά ατυχήματα ανήκουν στο παρελθόν και πια απολαμβάνω όλες τις δραστηριότητες της ζωής χωρίς φόβο.
Κ.Α. 40 ετών
